داستان پیدایش نان
داستان نان به بیش از پنج هزار سال قبل بر می گردد، منشأ کشاورزی، پخت غلات و بالاخره پخت نان از اواخر عصر حجر در دورۀ نوسنگی پا گرفت و نان به عنوان یک غذای اصلی برای انسان در میان اقوام جایگاه ویژ‌ه‌ای یافت. بعد از آن برای کشت، اجداد ما به کمک دست و سپس با داس غلات وحشی را درو کردند، اما با یکجا نشینی برای تأمین نیاز به دانه های غلات بستر ایجاد کشاورزی پدید آمد. البته می توان گفت کشاورزی باعث یکجا نشینی نیاکان ما شد. ” گندم جزء اولین گیاهان زراعی است که اهلی شده و توسط انسان کشت گردیده است. تاریخچۀ اهلی کردن گندم احتمالاً به 12 تا 18 هزار سال قبل از میلاد بر می گردد و شاید شروع آن با جمع آوری بذر اجداد وحشی گندم صورت گرفته باشد. عمر کشت و کار را برای گندم 10 هزار سال تصور میکنند. برای گندم‌هایی که از حفاری‌های ژارمو (Jarmo) نزدیک سلیمانیه عراق به دست آمده است، به کمک کربن رادیواکتیو، توانسته اند در حدود ده هزار سال عمر تعیین کنند. روی تابلوهای برنزی قرن 19 قبل از میلاد که از سوریه به دست آمده است،طریقه خرد کردن گندم و تبدیل آن به نان مشاهده شده است.
هرودت، تاریخ نویس یونانی، در گزارش‌هایی مربوط به قرن پنجم قبل از میلاد به تهیۀ نان در مصر اشاره کرده است، گورهای در امتداد رودخانه نیل،دیوارهایی دارد که طرز کشت و کار آسیاب کردن گندم و، تهیۀ نان را در آن زمان، نشان می‌دهد. مسلم است که انسان اولیه غلات را مطابق روش‌های امروزی مورد استفاده نانوایی قرار نمی داده است، بلکه برای استفاده غذایی، از دانه‌های گیاهان غلات به صورت برشته یا دمی از دانه‌های خرد شده و آرد شده آنها به صورت حریره استفاده میکرده است. ”
چنین شیوۀ تغذیه هنوز در برخی از کشورهای آسیایی متداول و مرسوم است: گندم بو داده یا گندم برشته،شاه دانه بو داده یا برشته که در ایران مخلوط این دو به نام ( گندم شادونه ) معروف است. برنج بو داده یا برنجک، حلیم که از دانه های خرد شده گندم پخته و به عنوان غذا در وعده صبحانه مصرف می گردد و آش هایی که از گندم و جو پرک شده، تهیه و مصرف می گردید.
” نخستین جلگه ای که برای رشد غلات وحشی مناسب بود، در مکانی به نام « هلال بار آور یا هلال حاصل‌خیز » که بخش تاریخی از خاورمیانه، شامل کشورهای مصر،لبنان، سوریه، عراق،جنوب شرقی ترکیه،غرب و جنوب غربی ایران و چند کشور دیگر است؛ تشکیل می داده است. ”
پیام بگذارید